آقایان انتخاب میدان با ماست؛ در کنار لبنان یا در حریم تهران

به گزارش خبرگزاری مهر، حمله حساب شده و سنگین رژیم صهیونیستی با 83 بمب هزارکیلویی و به شهادت رساندن دبیرکل حزب الله، شروع یک روند تازه در جنایات آن ها نبوده است؛ این مسیر طی ماه های گذشته آغاز شده است و پس از ویرانگری های گسترده در غزه، روند انتقام گیری از حزب الله لبنان که از شروع طوفان الاقصی حامی مقاومت بوده ، شدت گرفته است. اقدامات رژیم با ترور فرماندهان میانی و سپس عالی رتبه حزب الله آغاز شد و انفجار پیجرهای اطلاع رسانی حزب الله فرصت مغتنم برای گسترش آن را فراهم ساخت به گونه ای که در روز جمعه 31 شهریورماه، شهید ابراهیم عقیل به همراه 15 نفر از فرماندهان یگان رضوان در حمله هوایی جنگنده های رژیم صهیونسیتی به شهادت رسیدند.

مشروعیت عبور از خطوط قرمز

پیش از این نیز هم زمان با به شهادت رساندن فواد شکر در لبنان، اسماعیل هنیه رهبرحماس که برای مراسم تحلیف ریاست جمهوری ایران به کشور ما آمده بود در تهران ترور شد. از همان زمان مشخص بود که رژیم از همه خط قرمزهای ممکن عبور کرده است و بقای خود را در تثبیت خشونت بار و سرکوبگر خود در منطقه می بیند. این مسئله در مورد آینده سیاسی نتانیاهو نیز عامل بسیار مهمی به شمار می آید چرا که هرگونه شکست در این جنگ به منزله پایان دوران فعالیت سیاسی او خواهد بود. رژیم و به طور ویژه نتانیاهو دریافته اند که تنها در صورت اینکه افکار عمومی در سرزمین های اشغالی آنها را برنده بلامنازع این جنگ بداند، مشروعیت سیاسی رژیم و کابینه جنایتکار او تضمین خواهد شد. به همین دلیل در نبردی که آن را به منزله مرز حیات و ممات خود می داند بدون ذره ای تردید و بی توجه به همه اصول پذیرفته حقوق بین الملل هرگونه ترور یا نسل کشی را هدف مشروع می شناسد.

نقش پذیرفته شده جنایتکار

ممکن است برای برخی این تصور وجود داشته باشد که رژیم صهیونیستی از دیرباز تلاش گسترده ای برای کسب وجهه مطلوب بین المللی داشته و بر تعریف تصویر خود به عنوان یک جامعه دمکراتیک پیشرفته در قلب آسیای غربی متمرکز بوده است و این با رفتار امروز آنها در غزه و لبنان تعارض است؟ پاسخ آنجا است که پس از حمله طوفان الاقصی و به چالش کشیده شدن عناصر حیاتی و اقتدار ساختاری رژیم شرایط به گونه ای پیش رفت که رژیم مجبور به نسل کشی گسترده و تخریب چهره دروغین دمکراتیک خود شد بر همین مبنا بیش از 40 هزار نفر که تعداد زیادی از آن ها زن و کودک هستند به شهادت رسیدند و در عمل افکار عمومی با تصویر واقعی و خون ریز این رژیم آشنا شد و این چهره جدید دیگر محدودیت های گذشته را نداشت که بخواهد خود را به حقوق بشر پایبند نشان بدهد و شاید در طولانی مدت دوباره به بازسازی وجهه اش بپردازد اما با از دست دادن وجهه دمکراتیک در عمل بهترین فرصت را برای دست زدن به هر جنایت آشکاری به دست آورد. به طور خلاصه وقتی تصویر رژیم به ناقض بزرگ قوانین بین الملل و حقوق بشر تبدیل شده دیگر باید از چهره قبلی دست بشوید و از مزایای این چهره خون ریز استفاده کند.

بر همین اساس با سبوعیت تمام می خواهد هر مانعی که ممکن است را از سر راه خود بردارد تا در آینده دوباره برای آن هزینه ندهد.

تله یا تابوی جنگ

یکی از موضوعاتی که در ماه های نخست حمله رژیم به غزه پس از طوفان الاقصی از سوی سیاستمداران و کارشناسان بین الملل مطرح می شد، تلاش برای درگیر کردن ایران در این جنگ و گسترده تر کردن ابعاد آن برای کسب حمایت های بیشتر بود. بر این اساس رژیم به دنبال آن بود تا درگیری با ایران را بهانه مداخله بیشتر آمریکا در جنگ نماید و در کنار حمایت های گسترده تسلیحاتی و لجستیکی از حمایت های رزمی مستقیم آمریکا برخوردار گردد. با عبور از بحران ماه های اول طوفان الاقصی و بازاحیای پایه های ثبات سیاسی رژیم و همانگونه که پیشتر توضیح داده شد رژیم با پذیرش تصویر شیطانی از تله جنگ به عنوان تابویی که در برابر زیاده خواهی هیش برای جبهه مقاومت محدودیت ایجاد کند استفاده کرد. رژیم به این نتیجه رسیده است که تله جنگ به عاملی برای پرهیز از جنگ گسترده بدل شده و یا بهانه ای است برای توجیه دست خالی ایران در برابر اعمال وحشیانه آن ها و به همین دلیل حداکثر استفاده را از شرایط موجود می کند. به نظر می رسد حال با ماست که تصمیم بگیریم تا کجا می خواهیم خود را با این استدلال قانع و متوقف کنیم. به نظر می رسد ما امروز با یک تصمیم مهم مواجه هستیم که آیا در کنار مقاومت قرار خواهیم گرفت یا منتظر شیطان برای رسیدن به حریم تهران خواهیم شد.